Mentres tomo té con limón aperto e esmago os miolos

A palabra é demasiado grande e forte

Nos momentos grises corróeme
E dáme degoiros para vivir
As matrices ou sistemas compatibles
Ou incompatibles determinadas
Enredan coa miña cabeza
E limítanme a subordinarme aos números
Números lacazáns e falsos

Só hai unha solución
Ou infindas solucións iguais
Cando r atravesa π

Disloca unha realidade e forma outra

Forma dúas partes poida que similares

Só nos momentos de demencia
Son quen de ver o espectro de emisión
Que nunca atoparei no meu orbital

A cuántica é teórica como a miña
Ansiedade vital
E escoito a resonancia do meu microuniverso visceral
Non sei... alguén me dixo...

Que as miñas moléculas son simétricas
E por iso, tamén son APOLAR.