A RODA INMORREDOIRA

Foto de Carlos Silva

A imaxe xeométrica, forma unha circunferencia

da cor do viño con arrecendo a traza

É un pasado-presente cun sentido que xorde

nun illamento silandeiro na voz do ar

Na madeira errante, escribiuse a historia

da noite e do amencer, con letras perennes

nas árbores xenealóxicas

Pousada na pedra aínda resoa o son do carro

entre os camiños, aquelas sendas da nenez

xa perdidas no antonte

E roda na memoria un filme antigo

cor sepia, e chove un mar con doce invernos

nun zigzag temporal

A foto escacha en 100.000 partículas

redondas, figuras dun fotograma

que se nega a desaparecer...


poema publicado en Munditaçőes