domingo, 5 de maio de 2013

ODA AO MONTE PINDO


I

Suco nun soño, ao gran xigante con corazón de pedra

As murallas e os castelos trazan historias
dun mundo desaparecido, iluminado por lendas
Vexo, nun voo de aguia a solleira montaña
o gran coloso ergueito e forte que agarda espertar
dende o ollo do tempo como ciclope pétreo
un titán xeolóxico e inmortal
un monumental Monte Sacro
que nace como Olimpo Celta
na nosa Gallaecia máxica, terra de mouras
e poderes ocultados na Casa da Xoana
na catedral das meigas aínda o diaño espreita
e co puño pechado sobre o océano marca
labirínticas secuencias gravadas nos restos arqueolóxicos
do misterio que sobrevoa cabezas...

É o genius loci
procul dubio!


II

Aínda subsiste un son eterno nas moléculas
persiste a esencia temporal e pódese escoitar
o balbordo das bruxas na súa reunión céltica

O vento vive na Gallazia!

Nun aire de sono rompe o día e os raios pintan
con matices verdes e amarelos ás rochas grises
e o marrón da terra escribe versos nas follas perennes
dáme o corpo que soña co seu pasado emblemático
subsiste si, aínda resiste...

4 comentários: